Najnowsze artykuły
Artykuły
„Smak szczęścia”: w poszukiwaniu idealnego życiaSonia Miniewicz1Artykuły
Nigdy nie jest za późno na spełnianie marzeń? 100-letnia pisarka właśnie wydała dwie książkiAnna Sierant4Artykuły
„Chłopcy z ulicy Pawła”. Spacer po Budapeszcie śladami bohaterów kultowej książki z dzieciństwaDaniel Warmuz7Artykuły
Najlepszy kryminał roku wybrany. Nagroda Wielkiego Kalibru 2024 dla debiutantkiKonrad Wrzesiński8
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Włodzimierz Galewicz
![Włodzimierz Galewicz](https://s.lubimyczytac.pl/upload/default-author-140x200.jpg)
17
6,2/10
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
6,2/10średnia ocena książek autora
18 przeczytało książki autora
104 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Innowacyjne terapie – nadzieje i zagrożenia
Włodzimierz Galewicz
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
2024
Odpowiedzialność i sprawiedliwość w etyce Arystotelesa
Włodzimierz Galewicz
5,0 z 1 ocen
3 czytelników 1 opinia
2019
Prawda, poufność, autonomia – problemy informacji w etyce medycznej
Włodzimierz Galewicz
0,0 z ocen
4 czytelników 0 opinii
2018
Sprawiedliwość w medycynie. Część 1: Wokół prawa do opieki zdrowotnej. Część 2: Dystrybucja zasobów w opiece zdrowotnej
Włodzimierz Galewicz
0,0 z ocen
5 czytelników 0 opinii
2015
Status ludzkiego zarodka a etyka badań biomedycznych
Włodzimierz Galewicz
0,0 z ocen
6 czytelników 0 opinii
2013
Moralność i profesjonalizm. Spór o pozycję etyk zawodowych
Włodzimierz Galewicz
7,0 z 1 ocen
8 czytelników 1 opinia
2010
Sokrates i Kirke. Studia i sceny z etyki antycznej
Włodzimierz Galewicz
7,7 z 3 ocen
13 czytelników 1 opinia
2000
Najnowsze opinie o książkach autora
Studia z klasycznej etyki greckiej Włodzimierz Galewicz ![Studia z klasycznej etyki greckiej](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/4961000/4961810/888157-352x500.jpg)
5,0
![Studia z klasycznej etyki greckiej](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/4961000/4961810/888157-352x500.jpg)
Tytuł wprowadzający w błąd - sugeruje jakieś całościowe ujęcie historyczne starożytnej etyki. Tymczasem to zaledwie teksty referujące wybrane zagadnienia i problemy etyczne i psychologiczne z pism Platona i Arystotelesa... w nużącym analitycznym stylu współczesnego środowiska akademickiego.
Książka jest posklejana z samodzielnych tekstów dotyczących etyki Platona i Arystotelesa, i choć doceniam ogrom włożonej pracy i jej wartość, ostatecznie zdecydowanie lepiej jest sięgnąć do źródeł klasycznej filozofii starożytnej i samodzielnie zaczerpnąć mądrości przekazywanej przez Sokratesa, Platona i Arystotelesa.
Pozycja zdecydowanie nieprzystępna dla przeciętnego czytelnika.
------------------------------
„Wiedza jest czymś pięknym i jest władna rządzić człowiekiem, a gdyby ktoś poznał dobro i zło, nic go nie zmusi, aby czynił coś innego niż to, co nakazuje wiedza” – tak sam Sokrates, na razie w dość obrazowy i ogólnikowy sposób, wyraża istotną treść swojej teorii. Zdaje on sobie przy tym w pełni sprawę z tego, że tak sformułowany pogląd, daleki od popularności, wielu ludziom wyda się raczej paradoksalny. Nie jest na pewno rzeczą powszechnie uznaną, że wystarczy jedynie wiedzieć, jaki sposób postępowania jest dobry, ażeby, mając taką możliwość, faktycznie też postępować w ten sposób. Panująca opinia jest tu raczej taka, „że ci, którzy poznali to, co piękne, nie chcą tego czynić, lecz postępują przeciwnie”. Tak zatem „większość ludzi” nie przyznaje wiedzy tego „rządu dusz”, który przysługuje jej w ujęciu Sokratesa, lecz raczej uważa, „że jest ona bezsilna, niezdolna do tego, by mogła przewodzić lub rządzić. I to nie tylko tak się, ich zdaniem, sprawy mają, ale często, gdy człowiek posiada wiedzę, to nie wiedza nim rządzi, lecz już to namiętność, już to rozkosz, już to cierpienie, niekiedy zaś pożądliwość, często lęk; uważają wręcz wiedzę za niewolnika popychanego przez wszystko inne to tu, to tam”.
„A popularna teoria większości – można by ją nazwać t e o r i ą p r z e m o ż n y c h a f e k t ó w – wyjaśnia te fenomeny akrazji mniej więcej tak oto: „Akraktyk”, czyli człowiek nieopanowany, w chwilach trzeźwej refleksji zdaje sobie sprawę, że w pewnych określonych okolicznościach (np. gdy ktoś częstuje go słodyczami lub gdy musi poradzić sobie z niesfornym wychowankiem) powinien postępować tak a tak. Następnie, także znalazłszy się w jednej z tych sytuacji, ma on w dalszym ciągu świadomość, że byłoby w niej dobrze postąpić tak, a nie inaczej. Można przy tym przyjąć, że z ową świadomością tego, co w danym wypadku dobre, czyli z indywidualną oceną etyczną, wiąże się także odpowiednie racjonalne chcenie: nieopanowany c h c e zrobić to, co sam ocenia jako właściwe. Obok takiego chcenia wypływającego z rozumu, w akraktyku istnieje jednak również pewien afekt: pragnienie posiadające jakieś inne źródło. To inne pragnienie – czy będzie to chęć przeżycia przyjemności, czy uwolnienia się od przykrości, czy sprawienia bólu drugiej osobie, czy czegoś jeszcze innego – zmaga się z racjonalnym chceniem postąpienia dobrze i – jak to się można spodziewać po słabym człowieku – często je przemaga, bierze nad nim górę. Akraktyk ulega tej przemożnej chęci, zdając sobie przez cały czas sprawę, że zwodzi go ona na jakieś manowce i każe mu robić coś niewłaściwego, a mimo to nie będąc jej się w stanie oprzeć”.
Początki ludzkiego życia Włodzimierz Galewicz ![Początki ludzkiego życia](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/195000/195104/1149273-352x500.jpg)
8,0
![Początki ludzkiego życia](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/195000/195104/1149273-352x500.jpg)
Ważna i poważna książka. Niestety jest to też bardzo trudna książka, bo nie jest to literatura popularnonaukowa czy polemiczna z takimi czy innymi zapatrywaniami na ludzkie życie i jego początki. Bez odpowiedniego przygotowania pojęciowego z zakresu filozofii i etyki przez sporą część tomu trudno przebrnąć. Książka jest wyborem (i zapewne jak każdy wybór nieco subiektywnym) fachowych, naukowych tekstów, głównie z obszaru anglojęzycznego, na temat czym jest życie, od kiedy można mówić o zarodku jako o osobie, czym jest jej potencjalność a czym na pewno nie itp. Nie są to teksty polityków a fachowców zajmujących się bioetyką, nie powiązanych (i nie uwiązanych ;-) ) z żadną dogmatyczną opcją religijną. Nie umniejszając stanowiska Kościoła Katolickiego ani jego nauki moralnej o tym, że już zapłodnione jajo jest człowiekiem, po lekturze tego tomu widać jasno, że takie stanowisko, choć niewątpliwie godne szacunku, jest jedynie przekonaniem, wiarą właśnie i niewiele ma wspólnego z logiką naukowych faktów jak i pojęć z zakresu etyki, którymi chętnie szermują wedle wygody polityczni i kościelni moralizatorzy. Bo od ścisłego zdefiniowania pojęć powinno się zaczynać a nie kończyć. Od tego, jak zdefiniujemy owe pojęcia, może zależeć, czy na przykład aborcja będzie na drodze logiki i etyki morderstwem czy też dramatycznym, ale usprawiedliwionym wyborem. I właśnie choćby pojęcie osoby czy potencjalności zygoty sprawia problemy definicyjne. Trudna, ale warta przeczytania rzecz. Polecam wszystkim politykom, którzy chcą nas wychowywać głównie zakazami, ale i hierarchom kościoła, bo mam wrażenie, że i jedni i drudzy często nie wiedzą o czym mówią.